Φυτά: Αγριαγκινάρα και Γαϊδουράγκαθο

Χτες αγόρασα στον παγκο με λαχανικά ένα χόρτο. Όταν ρώτησα "Τι όνομα έχει;" Η απάντηση  ήταν "αγριαγκινάρα". Όταν μπήκα στο ίντερνετ για να διαβάζω τι καλό κάνει αυτό το φύτο βρήκα ότι αγριαγκινάρα λένε και γαϊδουράγκαθο. Αλλά μετά ανακάλυψα ότι είναι 2 διαφορετικά φυτά:
αγριαγκινάρα (Cynara cardunculus) και
γαϊδουράγκαθο (Silybum marianum/Cardus marianus), σίλυβο το μαριανό 

Οι αρχαίοι έλληνες χρησιμοποιούσαν την αγριαγκινάρα (Cynara cardunculus) ως διουρητικό, εφιδρωτικό, αντι-ρευματικό και χολαγωγό. Αυτό το φυτό καταπολεμούσε τις τροφικές δηλητηριάσεις και τις ασθένειες στο συκώτι. Στο XVIII-XIX αιώνα τα φύλλα της αγριααγκινάρας χρησιμοποιούνται ευρέως για την αντιμετώπιση ίκτερου, σκορβούτο, οίδημα, ρευματισμούς, χρόνιους πόνους, ορισμένες ασθένειες της καρδιάς, που οδηγούν σε οίδημα. Περιέχει βιταμίνες Α, Β, Ο, ασβέστιο και φώσφορο. Έχει ακόμα την εξαίρετη ιδιότητα να απομακρύνει τη χοληστερίνη από το αίμα. Ενεργεί ακόμα κατά των κνησμών του δέρματος και κατά του τεταρταίου πυρετού. Η αγριαγκινάρα επίσης αυξάνει την όρεξη.
* Σύμφωνα με http://www.agromes.com  η σιλυμαρίνη της άγριας αγκινάρας, (η έρευνα δερματολόγων του Πανεπιστημίου Ιατρικής του CaseWestern) έχει την ιδιότητα να “ελέγχει” την παραγωγή των ελευθέρων ριζών και να περιορίζει τη δραστηριότητά τους. Η σιλυμαρίνη είναι ένα τόσο ισχυρό αντιοξειδωτικό, όπου χρησιμοποιείται επίσης και στο εσωτερικό του οργανισμού για την καταπολέμηση πολλών ασθενειών του ήπατος. Περιέχει μεγάλες ποσότητες ινωδών ουσιών που όπως έχομε συχνά αναφέρει, παρόλο του ότι οι ουσίες αυτές δεν περιέχουν θρεπτικά στοιχεία, αποτελούν ωστόσο ένα αποτελεσματικό μέσον για τον καθορισμό του οργανισμού από τοξίνες, προλαβαίνουν υψηλή χολιστερόλη ή ακόμα καρδιακά νοσήματα, υψηλή πίεση, ζαχαροδιαβήτη και καρκίνο του παχέος εντέρου. Φρέσκια ή κατεψυγμένη, μισή κούπα καρδιές άγριας αγκινάρας περιέχει 5 περίπου γραμμάρια ινωδών ουσιών, κάπου 20% της απαιτούμενης ημερήσιας ποσότητας για σωστή λειτουργία του οργανισμού.
Οι άγριες αγκινάρες είναι επίσης καλή πηγή μαγνησίου που είναι γνωστό ότι βοηθά στη μείωση υψηλής πίεσης του αίματος. Το μαγνήσιο είναι επίσης γνωστό ότι σταθεροποιεί τους χτύπους της καρδιάς.
Οι άγριες αγκινάρες είναι επίσης κατάφορτες με Βιταμίνη Β, τόσο απαραίτητη στις εγκύους γυναίκες, για την σωστή ανάπτυξη του εμβρύου. Σημαντική είναι επίσης και η Βιταμίνη C που βρίσκεται στην αγκινάρα.

Το γαϊδουράγκαθο η σίλυβο το μαριανό  μοιάζει με την αγριαγκινάρα και εμφανισιακά και με πολλές θεραπευτικές ιδιότητες όπως:
• Εφιδρωτικές, χολαγωγές, διουρητικές, τονωτικές, κατά των κολικών, της δυσεντερίας και της υπότασης.
• Έχει ευεργετική επίδραση στο ήπαρ ενισχύοντας την δημιουργία νέων κυττάρων, ενώ με τις ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες του καταπολεμά τα προβλήματα που δημιουργούνται από την καταστροφική δράση των ελευθέρων ριζών. • Χρησιμοποιείται ακόμη για την παραγωγή γάλακτος κατά την διάρκεια του θηλασμού αλλά και κατά της ψωρίασης, στη προστασία του συκωτιού από λοιμώξεις, κατανάλωση αλκοόλ ή χημειοθεραπείες.
Διαφορά μεταξύ γαϊδαράγκαθο και αγριαγκινάρα είναι ότι τα φύλλα του γαϊδαράγκαθου είναι πράσινα με χαρακτηριστικά άσπρα σημάδια σαν φλέβες και τα λουλούδια του έχουν χρώμα βυσσινί.  Επίσης αυτό το φυτό αναφέρεται και ως Μαριανό γιατί θεωρήθηκε από την παράδοση ότι οι άσπρες κηλίδες των φύλλων προέκυψαν από τις σταγόνες γάλακτος της παρθένου Μαρίας που έπεσαν σ’ αυτά. Η ονομασία του γαϊδουράγκαθο οφείλεται στο γεγονός ότι αποτελεί νόστιμη επιλογή των γαϊδουριών τα οποία το τρώνε χωρίς να πληγώνονται.
*
Οι πρώτες αναφορές στο φυτό έγιναν από τον Θεόφραστο κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. όπου αναφέρεται με το όνομα "Πτέρνιξ". Στη συνέχεια ο Δισκουρίδης συνιστά το "Μέγα Κενταύριον", η "Σόλυβον" για την επούλωση των πληγών.
Σήμερα είναι ο πιο μελετημένο φυτό για τη θεραπεία ηπατοπαθειών.
**
Στη βοτανοθεραπευτική χρησιμοποιούνται κυρίως οι σπόροι.H ρίζα και τα φρέσκα νέα φύλλα του τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα αλλά πρέπει πρώτα να αφαιρεθούν οι αιχμηρές άκρες τους. Τα κεφάλια του μπορούν να φαγωθούν όπως οι αγκινάρες πριν ανθίσουν, αλλά είναι πολύ πιο μικρά. Οι ξεφλουδισμένοι μίσχοι του τρώγονται ωμοί ή μαγειρεμένοι, είναι εύγευστοι και θρεπτικοί και μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως το σπαράγγι ή το ρεβέντι ή να προστεθούν σε σαλάτες την άνοιξη. Τα άλλα μέρη του φυτού επίσης χρησιμοποιούνται φαρμακευτικά αλλά έχουν χαμηλότερες περιεκτικότητες σε δραστικές ουσίες.

***
Χορηγείται σε όλα τα προβλήματα της χοληδόχου κύστης καθώς αυξάνει την έκκριση και την ροή της χολής από το ήπαρ και της χοληδόχου κύστης. Είναι αντίδοτο σε δηλητηριάσεις από μύκητες του γένους Amanita καθώς και από άλλες τοξίνες του περιβάλλοντος. Χρησιμοποιείτε ακόμα σαν δυναμωτικό του εγκεφάλου και της μνήμης, σαν καταπραϋντικό στη καταρροή και στη πλευρίτιδα. Πρόσφατα ανακαλύφθηκε η αντικαρκινική, η νευροπροστατευτική αλλά και η καρδιοπροστατευτική του δράση λόγο της μείωση της χοληστερόλης που προκαλεί. Επιστημονικές αποδείξεις της σημαντικής αντικαρκινικής ιδιότητας του γαϊδουράγκαθου μπορείτε να βρείτε εδώ:http://www.sciencedaily.com/releases/2007/11/071114111149.htm
Πηγη: diadrastiko: Γαιδουράγκαθο βοηθά στο συκώτι και την αποτοξίνωση από χημειοθεραπείες